De besprekingen tussen de VS en China op de G-20-bijeenkomst vorige maand lijken te zijn geëindigd in een ongemakkelijke wapenstilstand in de handelsoorlog. Waarschijnlijk was dit het best haalbare resultaat. Er zijn nog heel wat vervelende kwesties die moeten worden uitgewerkt, maar als beide partijen blijven praten en vooruitgang boeken kan de wereldeconomie herstellen, denkt Nikolaj Schmidt, Chief International Economist bij de Amerikaanse vermogensbeheerder T. Rowe Price.
Schmidt is in een recente publicatie met name positief gestemd omdat hij vindt dat de voorwaarden voor een recessie eigenlijk niet aanwezig zijn. De wereldeconomie is weliswaar getroffen door een reeks schokken, maar er is geen sprake geweest van een sterke toename van investeringen of consumptie die de economie met een soort onevenwichtigheid heeft opgezadeld en die alleen met een recessie weer kan worden rechtgetrokken.
Bij gebrek aan duidelijke katalysatoren of tekenen van een recessie, denkt Schmidt dat de kiem voor herstel in twee factoren ligt: een heroriëntatie van het monetair beleid naar een ultra-laag rentebeleid en een vermindering van de onzekerheid. De eerste factor speelt nu al: De Amerikaanse Federal Reserve versoepelt haar monetair beleid, net als de People's Bank of China en de Europese Centrale Bank. Als de Chinees-Amerikaanse handelsvrede stand houdt, zal er ook vooruitgang worden geboekt bij het verminderen van de onzekerheid.
Er hangt nogal wat af van de handelsbesprekingen tussen de VS en China. De prestaties van de wereldeconomie in de komende jaren zullen er door worden bepaald. Schmidt deelt de situatie in twee delen op: ten eerste de dringende kwestie van de handel en ten tweede de veel diepere kwestie van hoe de politieke relatie tussen de VS en China op de langere termijn zal worden gedefinieerd. Hij denkt dat er vooruitgang zal worden geboekt op het eerste deel, omdat het duidelijk in het belang van beide partijen is om een oplossing te vinden in de vorm van een werkbare handelsovereenkomst.
Het tweede deel is gecompliceerder, omdat de langetermijnambities van beide landen grotendeels onverenigbaar zijn: China wil de dominante speler worden in de Indo-Pacific regio en een eenpartijstaat blijven, terwijl het Amerikaanse politieke systeem de verspreiding van democratie ondersteunt. Op de langere termijn is het waarschijnlijk dat de Amerikaanse en Chinese economieën in een strijd om politieke en economische belangengebieden meegesleurd zullen worden.
Schmidt verwacht zolang het bestand in de Chinees-Amerikaanse handelsoorlog stand houdt dat de wereldeconomie spoedig tekenen van verbetering zal vertonen. Het mooie van een grote groeivertraging, vindt hij, is dat het ruimte schept voor herstel. Het is waarschijnlijk dat uitgestelde vraag naar kapitaalgoederen zich heeft opgehoopt en als op korte termijn een recessie wordt vermeden zal dit helpen om de levensduur van de economische cyclus te verlengen. De voorwaarden zijn aanwezig voor een zeer gunstig klimaat voor risicovolle beleggingen, waarbij Schmidt de voorkeur heeft voor opkomende markten en liever in aandelen belegt dan in obligaties.